Σε νέες απεργίες προχωρούν οι εργαζόμενοι
Με 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες από τη Δευτέρα 7 Απρίλη οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ συνεχίζουν τον αγώνα τους ενάντια στο ξεπούλημα του Οργανισμού στη γερμανική πολυεθνική Deutsche Telecom.
Τ ην πρώτη απάντησή τους την έδωσαν την προηγούμενη βδομάδα με τριήμερη απεργία στις 27,28, 29 Μάρτη που είχε προκηρύξει η ΟΜΕ-ΟΤΕ ενώ οι τεχνικοί της ΠΕΤ-ΟΤΕ είχαν απεργήσει και στις 24 Μάρτη. Τις απεργίες αυτές η «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη, μετά από προσφυγή της Διοίκησης έκρινε παράνομες αλλά δεν έγινε κατορθωτό να εμποδίσει τη συνέχιση των απεργιακών κινητοποιήσεων.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. ήδη από το 2004 έχει βάλει μπροστά το σχέδιο για πλήρη ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ. Ο «στρατηγικός επενδυτής» που αναζητούσε ήλθε από την «πίσω πόρτα», με τη βοήθεια της Marfin η οποία θα πωλήσει στη Deutsche Telecom το 20% των μετοχών του ΟΤΕ που κατέχει. Το κλείσιμο της συμφωνίας οργάνωσε ο Αλογοσκούφης και ανακοινώθηκε στις 21 Μάρτη όταν ο Καραμανλής συναντούσε την καγκελάριο της Γερμανίας, Ανγκέλα Μέρκελ. Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε στη Deutsche Telecom να πωληθεί και το 8% των μετοχών που κατέχει το Δημόσιο έτσι ώστε να έχει την απόλυτη πλειοψηφία και αυτοδικαίως το management. Μετά όμως από τις απεργιακές κινητοποιήσεις που προκάλεσαν και εσωκομματικές τριβές στη Ν.Δ. το σχέδιο μετατράπηκε: Η Deutsche Telecom θα έχει 25%, το Δημόσιο επίσης 25% και θα εφαρμοστεί το μοντέλο της συνδιοίκησης.
Η κυβέρνηση μιλά για «νέες επενδυτικές ευκαιρίες», για κέρδη για την ελληνική οικονομία. Εννοεί ότι μέτοχοι του ΟΤΕ θα εξασφαλίσουν μεγαλύτερα κέρδη από τη συμμαχία τους με την Deutsche Telecom. Η «μετοχοποίηση» του ΟΤΕ παλιότερα απ’ την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, συνοδεύτηκε από την αρχή με τεράστιες αυξήσεις στο κόστος της αστικής μονάδας ώστε να ανέβουν τα κέρδη και να πουληθούν σε καλή τιμή οι μετοχές. Η ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης που προωθεί τώρα η Ν.Δ., θα οδηγήσει σε πλήρη κατάργηση κάθε κοινωνικού χαρακτήρα του ΟΤΕ που πήγε το τηλέφωνο σε κάθε γειτονιά της χώρας. Τόσο τα τιμολόγια όσο και η διάθεση σύγχρονων τεχνολογιών όπως το γρήγορο ίντερνετ θα καθορίζονται με αποκλειστικό κριτήριο το κέρδος –οι μικροί καταναλωτές και η επαρχία θα πληρώσουν τη νύφη, με ακριβές και καθυστερημένες τεχνολογικά υπηρεσίες. Ούτε καν σαν εισπρακτικό μέσο δεν θα λειτουργήσει το ξεπούλημα. Τα λεφτά θα τα τσεπώσει η Marfin και μάλιστα θα βγάλει πάνω από 200 εκατομμύρια ευρώ πουλώντας 26 ευρώ τη μετοχή ενώ της είχε κοστίσει 23,5 ευρώ.
Εργασιακές σχέσεις
Οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ θα είναι το μεγάλο θύμα. Η έλευση του στρατηγικού επενδυτή θα οδηγήσει σε κλιμάκωση των επιθέσεων στις θέσεις εργασίας και τις εργασιακές σχέσεις. Αξίζει να θυμηθούμε ότι σε όλη τη διαδρομή προς την ιδιωτικοποίηση στο στόχαστρο έμπαιναν πρώτα τα εργασιακά δικαιώματα.
Το 2005 μέσω της κατάπτυστης συλλογικής σύμβασης εργασίας άρθηκε η μονιμότητα για τους νεοεισερχόμενους εργαζόμενους στον ΟΤΕ. Το 2006 καταργήθηκε πραξικοπηματικά ο Γενικός Κανονισμός Προσωπικού με αποτέλεσμα την απόλυτη κατοχύρωση του διευθυντικού δικαιώματος και χτύπημα των δικαιωμάτων «παλιών» εργαζόμενων. Φέτος ενεργοποιήθηκε το «αξιολόγιο». Οι εργαζόμενοι κλήθηκαν να βαθμολογηθούν με κριτήρια όπως η «βελτίωση των επαγγελματικών δεξιοτήτων», «η ταύτιση με το συμφέρον της επιχείρησης», «η προσαρμοστικότητα στις αλλαγές στο εργασιακό περιβάλλον».
Η πλειοψηφία των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ ευθύνεται για μεγάλες υποχωρήσεις στο όνομα του μικρότερου κακού. Αυτός ο δρόμος πρέπει να εγκαταλειφθεί γιατί μόνο σε ήττες οδήγησε. Ο τωρινός αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση πρέπει να οργανωθεί χωρίς «μεν αλλά». Είναι επικίνδυνη ψευδαίσθηση κάθε άποψη που λέει ότι κάνοντας κάποιες παραχωρήσεις θα εξασφαλιστούν αυξήσεις ή θέσεις εργασίας.
Η D.T. αγοράζοντας τους αντίστοιχους ΟΤΕ στην Τσεχία, την Κροατία, την Ουγγαρία, προχώρησε σε ένα τεράστιο κύμα απολύσεων. Στην ίδια τη Γερμανία υποτίθεται ότι δεν θα κάνει απολύσεις μέχρι το 2012 με αντάλλαγμα όμως την αύξηση ωρών εργασίας και μειώσεις στους μισθούς κατά 6,5%. Δυστυχώς αυτή τη συμφωνία υπόγραψε η ηγεσία του συνδικάτου Ver.di ξεχνώντας ότι σε μια αντίστοιχη συμφωνία στην αυτοκινητοβιομηχανία μετά τη μείωση των μισθών ακολούθησαν και οι απολύσεις.
Ο δρόμος της νίκης είναι αυτός του μεγάλου απεργιακού αγώνα του 1993. Αυτή η νικηφόρα εμπειρία είναι σημαντική παρακαταθήκη. Η μεγάλη μάχη που ξεκινάνε τώρα οι εργαζόμενοι του ΟΤΕ «πατά» στο τεράστιο απεργιακό κύμα ενάντια στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση του Καραμανλή. Η ανατροπή των ιδιωτικοποιήσεων με αιχμή τώρα αυτήν του ΟΤΕ, είναι η συνέχεια αυτής της μάχης. Οι αγωνιστές της βάσης και η Αριστερά χρειάζεται να την πάρουν πάνω τους.
Δίπλα στους εργαζόμενους του ΟΤΕ χρειάζεται να βρεθούν όλοι οι εργαζόμενοι και πρώτα και κύρια αυτοί των ΔΕΚΟ. Όλοι μαζί να παλέψουμε για πλήρη δημόσιο έλεγχο του ΟΤΕ που θα καλύπτει κοινωνικές ανάγκες, που θα προσφέρει φθηνές και σύγχρονες υπηρεσίες, για την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που επιχειρούν να κάνουν τον ΟΤΕ πιλότο για σχέσεις εργασιακού μεσαίωνα.
Μαρία Μπόλαρη