Μπροστά στις εκλογές για την ΠΟΕΣΥ
Το μαζικό γιουχάισμα του προέδρου της ΕΣΗΕΑ Π. Σόμπολου από τους απεργούς της 19/3 ήταν ενδεικτικό για τις διαθέσεις του κόσμου απέναντι στη σημερινή συνδικαλιστική ηγεσία στα δημοσιογραφικά σωματεία.
Ο ι φωνές των απεργών εξέφρασαν την αγανάκτηση για τη φιλοκυβερνητική στάση της πλειονότητας των καναλιών, που προσπάθησαν να πυροδοτήσουν επιθέσεις «κοινωνικού αυτοματισμού» ενάντια στους απεργούς. Όμως, ακόμα και όταν οι τηλεαστέρες ξεπέρασαν κάθε όριο χυδαιότητας (όπως αυτά που δημόσια στιγμάτισε ο Λαζόπουλος), τόσο η ΕΣΗΕΑ όσο και η ΠΟΕΣΥ σιώπησαν.
Στο κρίσιμο θέμα του Ασφαλιστικού η μπλε-πράσινη «συμμαχία των 6» (οι παρατάξεις των Σόμπολου-Τσαλαπάτη) που συγκροτούν τις πλειοψηφίες στην ΕΣΗΕΑ και στην ΠΟΕΣΥ υλοποίησε ένα υπόγειο «παζάρι» με την κυβέρνηση. Άφησε στο απυρόβλητο τις γενικές διατάξεις του νόμου-καρμανιόλα της Πετραλιά, άφησε να πέσει στα μαλακά ακόμα και η κατάσχεση του 10% των πόρων των Ταμείων μας, για να πάρει ως αντίδωρο την «αυτονομία» του ΕΔΟΕΑΠ. Είναι ένα αντάλλαγμα υπονομευμένο και καταδικασμένο να χαθεί στην επόμενη στροφή της αντιμεταρρύθμισης (αφού, όπως προειδοποιεί ο Σ. Ρομπόλης, με τα δεδομένα του ν. Πετραλιά ο ΕΔΟΕΑΠ σε μία δεκαετία θα έχει σκληρό πρόβλημα βιωσιμότητας). Όμως αυτό δεν ενοχλεί τη γραφειοκρατία του κλάδου: υπολόγιζαν ότι η «σωτηρία του ΕΔΟΕΑΠ» θα τους έδινε το άλλοθι να ισχυριστούν ότι «οι δημοσιογράφοι την έβγαλαν καθαρή» και να διεκδικήσουν με αξιώσεις τη διατήρηση της εκλογικής πελατείας τους.
Όταν αυτή η διαπραγμάτευση ξεσκεπάστηκε (με την κατάπτυστη απόφαση για «οπωσδήποτε 3ωρη στάση στις 19/3» και την εξέγερση του μεικτού συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ) οι φιλοκυβερνητικοί γραφειοκράτες χρειάστηκαν αποδιοπομπαίο τράγο. Η παράταξη Τσαλαπάτη πρωτοστάτησε στην προσπάθεια να παρουσιαστούν ως «εχθροί των δημοσιογράφων» στο Ασφαλιστικό όχι η κυβέρνηση και οι εργοδότες, αλλά οι…τεχνικοί της ιδιωτικής ραδιοτηλεόρασης. Ο συντεχνιακός ισχυρισμός είναι απλοϊκός και χοντροκομμένος: «Θέλουν να μπουν στα Ταμεία μας, θέλουν να μοιραστούμε την πίτα του αγγελιόσημου, άρα επιτίθενται στα δικαιώματά μας!». Όμως είναι εξίσου αντιδραστικός και παραπλανητικός: πριν από ελάχιστα χρόνια (1997), με πρωτοβουλία της Αριστεράς, μπήκαν στα δημοσιογραφικά σωματεία και Ταμεία οι συντάκτες της ιδιωτικής ραδιοτηλεόρασης. Ο κλάδος όχι μόνο δεν εξασθένησε, αλλά αντίθετα ενισχύθηκε και συνδικαλιστικά και ασφαλιστικά. Το ίδιο ισχύει και σήμερα: ο δρόμος για την υπεράσπιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων όλων μας, αλλά και η δημιουργία του συνδικάτου Τύπου, περνάει μέσα από τη συμμαχία με τους τεχνικούς και όχι μέσα από τη διαιώνιση της απαράδεκτης διάσπασης.
Η μάχη για το Ασφαλιστικό θα συνεχιστεί στον κλάδο. Όμως είναι σαφές ότι έχει ως προϋπόθεση την ανατροπή της σημερινής συντεχνιακής ηγεσίας. Στις 15 και 16 Απρίλη γίνονται εκλογές για την ανάδειξη εκπροσώπων της ΕΣΗΕΑ για το συνέδριο της ΠΟΕΣΥ. Όλα δείχνουν (αποτελέσματα στην ΕΣΠΗΤ, στην Πάτρα, στο Βόλο…) ότι η ανατροπή της διοίκησης Τσαλαπάτη είναι εφικτή. Η «Συσπείρωση Δημοσιογράφων-Δούρειος Τύπος» (το πλατύ ενωτικό αριστερό σχήμα στο οποίο συμμετέχει και η ΔΕΑ), για να σιγουρέψει αυτή την προοπτική, έχει προτείνει στις άλλες παρατάξεις της Αριστεράς ενιαία παρέμβαση στις εκλογές και στο συνέδριο της ΠΟΕΣΥ. Αυτή η δημόσια πρόταση δεν έχει μέχρι στιγμής απαντηθεί θετικά ούτε από τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, ούτε από τους Financial Crimes και το «αριστερό ΜΜέτωπο». Τα προσχήματα και οι εκλογικίστικοι υπολογισμοί είναι πολύ «μικρά» επιχειρήματα μπροστά στο καθήκον ανατροπής μιας ηγεσίας τόσο χοντροκομμένα φιλοεργοδοτικής και φιλοκυβερνητικής.
Σε κάθε περίπτωση, η «Συσπείρωση» θα κινηθεί αποφασιστικά προς αυτόν τον σκοπό. Η ανατροπή στην ΠΟΕΣΥ σήμερα και στην ΕΣΗΕΑ αύριο, η δημιουργία ενός πανελλαδικού δικτύου αντίστασης και τα βήματα προς το συνδικάτο Τύπου (που περιλαμβάνουν την ασφαλιστική ενοποίηση με τους τεχνικούς) είναι οι προϋποθέσεις για την ανασυγκρότηση του συνδικαλισμού στο χώρο των ΜΜΕ.
Κατερίνα Παρδάλη, συντάκτρια,
μέλος της «Συσπείρωσης»