Συμφωνία ντροπής
Μια απαράδεκτη συμφωνία, σε ακόμα πιο απαράδεκτο χρόνο, υπέγραψε η ΓΣΕΕ με τις εργοδοτικές οργανώσεις ως Γενική Συλλογική Σύμβαση για το 2008 και το 2009.
Η σύμβαση υποτίθεται ότι προβλέπει συνολική αύξηση στο κατώτερο ημερομίσθιο (των 29,39 ευρώ!) περίπου 12% στο τέλος της διετίας. Όμως με τη μόνιμη πλέον κομπίνα των εργοδοτών (να καταβάλλουν δηλαδή τη «συνολική» αύξηση σε πολλές μικρές διαδοχικές δόσεις) η αύξηση είναι κατά πολύ μικρότερη:
Δίνοντας 3,4% από 1/1/2008 και ακόμα 3% από 1/9/2008, η μεσοσταθμική αύξηση για το 2008 είναι μόλις 4,45%, δηλαδή ακριβώς όσο ο τρέχων πληθωρισμός του Μαρτίου. Για το 2009 η σύμβαση προβλέπει αύξηση 5,5%, αλλά καταβαλλόμενη από 1/5/2009, δηλαδή μεσοσταθμικά 3,7%, όταν κανείς δεν ξέρει πού θα είναι ο πληθωρισμός το 2009. Το έγκλημα συμπληρώνεται με την «παράλειψη» να περιληφθεί στη συμφωνία ρήτρα προστασίας από τη σίγουρη εκτίναξη του πληθωρισμού πάνω από τα προβλεπόμενα από τον Αλογοσκούφη όρια.
Για να γίνει κατανοητή η διάσταση της κοροϊδίας, σημειώνουμε ότι για το
2008 η σύμβαση οδηγεί σε «αύξηση» 1 ευρώ και 15 λεπτά τη μέρα.
Πρόκειται για μια συμφωνία ντροπής, που στέκεται εμπόδιο στις
διεκδικήσεις για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρόεδρος του ΣΕΒ χαιρέτησε τη σύμβαση ως πρότυπο
«σύγχρονης συμφωνίας», ενώ οι εκπρόσωποι των εμπόρων και των βιοτεχνών
δήλωσαν αυτάρεσκα ότι «πρυτάνευσε η λογική της ηρεμίας στην αγορά».
Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι το μοντέλο αυτής της συμφωνίας
«ξεπατίκωσε» αμέσως ο Αλογοσκούφης, προσπαθώντας να εξαπατήσει τους
δημόσιους υπαλλήλους, τάζοντας –ως μεγαλύτερα– ακριβώς τα ίδια ποσοστά
«αυξήσεων» στους μισθούς που προέβλεπε η εισοδηματική πολιτική του
προϋπολογισμού. Ακόμα, αυτήν τη συμφωνία θα τη βρουν μπροστά τους ως
εμπόδιο όλες οι μεγάλες ομοσπονδίες στην προσπάθεια για κλαδικές
συμβάσεις.
Τη συμφωνία της ντροπής υπέγραψαν οι ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ. Και οι εργαζόμενοι
θα έχουν να την ανατρέψουν μέσα στην πάλη για αυξήσεις στους μισθούς
που να ανταποκρίνονται –έστω και στοιχειωδώς– στις σημερινές ανάγκες.
Όμως ακόμα πιο εξοργιστικός ήταν ο χρόνος της υπογραφής της
συμφωνίας. Η ΓΣΕΕ έκλεισε τη σύμβαση την ώρα που στη Βουλή συζητιόταν η
πρόταση μομφής στον Καραμανλή για το Ασφαλιστικό, την ώρα που δεν είχε
ακόμα κοπάσει ο αντίλαλος από τα συνθήματα της απεργίας της 19/3. Ήταν
μια κίνηση με σημασία: η ΓΣΕΕ σήκωνε «λευκή σημαία» και για τις
αυξήσεις και για το Ασφαλιστικό. Και ήταν επίσης σαφές ότι, σε μια
κίνηση με τόσο μεγάλη σημασία, οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ είχαν την
έγκριση του κόμματος που τους καθοδηγεί.
Οι παρατάξεις της Αριστεράς (τόσο το ΠΑΜΕ όσο και η Αυτόνομη
Παρέμβαση) καταδίκασαν τη σύμβαση ως «ολέθριο λάθος». Είναι όμως ώρα να
δώσουν έμφαση στην οργάνωση της πάλης για την ανατροπή της, στη
διεκδίκηση ουσιαστικών αυξήσεων στους μισθούς και στις συντάξεις.