Απέναντι στα ψηφοδέλτια των υποσχέσεων, των «αστέρων» και «σωτήρων του έθνους», στις 6 Μάη να στηριχτούν τα ψηφοδέλτια και οι υποψήφιοι που αποτελούν ενεργό κομμάτι των νεολαίστικων αγώνων, να εκφραστούν οι μαθητές που αντιστέκονται στη διάλυση του δημόσιου σχολείου, οι φοιτητές που έδωσαν τη μάχη ενάντια στο Νόμο-πλαίσιο, οι νέοι εργαζόμενοι που παλεύουν καθημερινά για «ένα κομμάτι ψωμί, οι άνεργοι.
Φύλλο Νο 266 (25 Απρίλη 2012)
Γι’ αυτό πρέπει να βάλουμε τη δική μας ατζέντα: Εχθρός μας και «πρόβλημα» είναι τα μνημόνια, οι πλούσιοι, οι κυβερνήσεις τους και οι τράπεζές τους. Όλοι αυτοί που κλείνουν τα νοσοκομεία, ληστεύουν τα ταμεία και αναγκάζουν τον κόσμο να ψάχνει για φαΐ στα σκουπίδια. Είναι αυτοί που μιλάνε για «υγειονομική βόμβα».
Το λίγο διάστημα που μένει μέχρι τις εκλογές, η Αριστερά, με τα μάτια στραμμένα στην επομένη των εκλογών, χρειάζεται να αξιοποιήσει αυτή την οργή, αποδεικνύοντας την αξία της ψήφου στην Αριστερά.
Η επίδειξη αυταρχισμού των δυνάμεων καταστολής εντάσσεται στην προεκλογική ατζέντα «νόμου και τάξης» που συστηματικά προωθούν οι Σαμαράς-Βενιζέλος, ταυτόχρονα με την καλλιέργεια του φόβου στην κοινωνία.
Είτε τα καταφέρουν τελικά να βάλουν στη Βουλή τους νεοναζί, είτε τα καταφέρουμε εμείς να τους φράξουμε το δρόμο, το μέτωπο απέναντί τους θα παραμείνει ορθάνοιχτο σε κάθε γειτονιά, χώρο δουλειάς, σχολείο και σχολή.
Πριν δύο μήνες ο σκηνοθέτης Νίκος Σούλης παρουσίασε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης την ταινία «Νουρ – Φως παντού υπάρχει», με θέμα τη ζωή ενός 12χρονου Αφγανού μετανάστη στην Αθήνα. Από αυτούς που παρακολούθησαν την ταινία λίγοι πρόσεξαν τη νυχτερινή σκηνή του ξυλοδαρμού ενός αλλοδαπού από αστυνομικούς στο κέντρο της πρωτεύουσας. Ακόμη λιγότεροι ήταν αυτοί που κατάλαβαν πως η σκηνή ήταν βιντεοσκοπημένη από τον ίδιο το σκηνοθέτη από το μπαλκόνι του σπιτιού του. Το video αυτό κυκλοφόρησε πρόσφατα στο internet και επιβεβαιώνει για μια φορά ακόμη το σύνθημα: «Ελλάς, Ελλήνων αστυνομικών, ρουφιάνων, δολοφόνων και βασανιστών».
Αυτή η δυναμική που καταγράφηκε στην προεκλογική εκστρατεία είναι σημαντικότερη και από το εκλογικό ποσοστό του Αριστερού Μετώπου. Οι δεκάδες χιλιάδες της Βαστίλλης, της Λιλ, της Μασσαλίας που ύψωναν την αριστερή γροθιά και τραγουδούσαν με πάθος τη Διεθνή, η ιαχή «Αντίσταση-αντίσταση» που κυριάρχησε σε όλες τις συγκεντρώσεις, είναι το πραγματικό μήνυμα που στέλνει η Γαλλία στην Ευρώπη.