Η συμπλήρωση 48 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, έρχεται σε μία περίοδο που η ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη εντείνεται και μας απειλεί. Το τέταρτο κύμα της πανδημίας ξεδιπλώνεται απειλητικά και η νεοφιλελεύθερη προσήλωση της κυβέρνησης στη μη ενίσχυση της δημόσιας υγείας και στη μετακίνηση πόρων σε εξοπλισμούς και οικονομικές διευκολύνσεις για την αγορά και τις μεγάλες επιχειρήσεις, αφήνει τον κόσμο απροστάτευτο. Καθημερινά δεκάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από την COVID19 και η κυβέρνηση κουνάει το δάχτυλο σε όσους/ες δεν έχουν κάνει το εμβόλιο ενώ η ίδια δεν παίρνει κανένα ουσιαστικό μέτρο προστασίας της δημόσιας υγείας με τις ολέθριες συνέπειες που όλοι και όλες βιώνουμε. Η αδιαφορία για τις κοινωνικές ανάγκες και την προστασία της ζωής των ανθρώπων είναι προκλητική.
Για την κυβέρνηση της ΝΔ οι ανθρώπινες ζωές δε μετράνε, ειδικά εάν αυτές είναι οι ζωές εργατών, γυναικών, ρομά και προσφύγων. Για το νεκρό εργάτη Δημήτρη Δαγκλή της cosco μάλλον έφταιγε η κακή η στιγμή και όχι η ασυδοσία που έχει δώσει στα αφεντικά να μην τηρούν τα στοιχειώδη μέσα και μέτρα προστασίας των εργαζομένων. Για το δολοφονημένο δεκαοκτάχρονο ρομά Νίκο Σαμπάνη στο Πέραμα, ήταν προσπάθεια ακινητοποίησης αθίγγανων, οι οποίοι δεν μπορεί παρά να είναι εγκληματίες. Οι πνιγμένοι πρόσφυγες από τις παράνομες επαναπροωθήσεις (push-backs) του ελληνικού λιμενικού απλά δεν υπάρχουν για την κυβέρνηση, είναι «προβοκάτσιες ξένων δημοσιογράφων». Οι συνεχόμενες γυναικοκτονίες εμφανίζονται ως «εγκλήματα πάθους» και δεν παρέχεται καμία νομική ή κοινωνική προστασία για τις κακοποιημένες γυναίκες. Αυτή η αδιαφορία της κυβέρνησης για τις ανθρώπινες ζωές είναι προκλητική και πρέπει να την αντιμετωπίσουμε.
Αυτό το οποίο νοιάζει την κυβέρνηση είναι οι ανάγκες της οικονομίας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, με κάθε κόστος. Ξεδιπλώνεται συστηματικά και εντατικά ένα σχέδιο ενίσχυσης του ιδιωτικού τομέα και των μεγάλων επιχειρήσεων ενάντια στις κοινωνικές ανάγκες. «Σημαία» αυτής της πολιτικής είναι ο νόμος Χατζηδάκη που νομιμοποιεί όλες τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες καταργώντας βασικές κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, όπως είναι το οκτάωρο και το ελεύθερο δικαίωμα στο συνδικαλισμό.
Τα επόμενα «θύματα» της νεοφιλελεύθερης επέλασης είναι η Υγεία και η Παιδεία. Τα δημόσια νοσοκομεία βρίσκονται εδώ και δύο χρόνια σε μία οριακή κατάσταση, χωρίς ουσιαστική ενίσχυση και με εμπαιγμό του μάχιμου νοσηλευτικού προσωπικού ενώ ακόμα βρισκόμαστε μέσα στη δίνη μιας παγκόσμιας πανδημίας. Στον επερχόμενο προϋπολογισμό η κυβέρνηση μάλιστα σκοπέυει να προχωρήσει σε περικοπές της τάξης των 200 εκατομμυρίων ευρώ αγνοώντας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις των υγειονομικών.
Είναι αυτές οι περικοπές που διαλύουν και τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία και ανοίγουν το δρόμο για νέα πεδία κερδοφορίας για την αγορά. Στην πραγματικότητα, η ΝΔ επιχειρεί να αλλάξει εντελώς αυτό που ξέραμε ως δημόσιο σύστημα σύστημα εκπαίδευσης, κατασυκοφαντώντας και απαξιώνοντας το δημόσιο χαρακτήρα, ξεκινώντας από τα Πανεπιστήμια. Οι συνεχείς υποχρηματοδοτήσεις υποβαθμίζουν αντικειμενικά τις σχολές και δίνουν έδαφος στα ιδιωτικά κολλέγια, τα οποία πλέον μπορούν να δίνουν πτυχία αντίστοιχα με αυτά των ΑΕΙ, για όσους και όσες έχουν να πληρώσουν ή για αυτούς/ές που η Κεραμέως άφησε εκτός σχολών τη φετινή χρονιά. Η επίθεση συνεχίζεται και στο δημόσιο σχολείο με την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης σημαντικών πλευρών της λειτουργίας τους ενώ ταυτόχρονα επιτίθεται σε μαθητές/τριες και εκπαιδευτικούς.
Η πολιτική αυτή μετατρέπει τα κοινωνικά αγαθά της παιδείας, της υγείας, του ρεύματος, νερού σε εμπορεύματα, με τις συνεχόμενες ιδιωτικοποιήσεις. Ήδη η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ σε συνδυασμό με το παγκόσμιο αλαλούμ των τιμών στην αγορά ενέργειας, έχει οδηγήσει τους λογαριασμούς στα ύψη, με το ένα τρίτο των σπιτιών να αδυνατεί να πληρώσει για το ρεύμα. Το «πανούργο» χέρι της αγοράς οδηγεί την κούρσα της ακρίβειας ροκανίζοντας με αυξανόμενη ταχύτητα μισθούς και εισοδήματα.
Η κυβέρνηση δε βρίσκει λεφτά ούτε για τα νοσοκομεία ούτε για να βάλει «φρένο» στην ακρίβεια αλλά βρίσκει υπέρογκα ποσά για εξοπλισμούς. Με το κόστος μίας φρεγάτας ή μερικών πολεμικών αεροσκαφών θα μπορούσε να ενισχυθεί σημαντικά το ΕΣΥ. Όμως η κυβέρνηση επιλέγει να προχωρήσει σε εξοπλιστικά προγράμματα, με νέες πολεμικές συμφωνίες με ΗΠΑ και Γαλλία, μετατρέποντας το ελληνικό κράτος σε «αστακό» και οξύνοντας την ήδη μεγάλη ένταση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και φλερτάροντας με τον κίνδυνο πολεμικών επεισοδίων.
Αυτή η πολιτική πρέπει και μπορεί να ανατραπεί, με μαζικούς και ενωτικούς αγώνες. Τα πρώτα βήματα γίνονται ήδη. Η εμβληματική νίκη των ντελιβεράδων της efood και οι νίκες των απεργών της cosco είναι η απόδειξη της δύναμης των εργαζομένων να αντισταθούν στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα. Είχαν προηγηθεί οι μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, οι κινητοποιήσεις της νεολαίας για την υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας και των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Οι μαζικοί ενωτικοί αγώνες και η συνάντηση της εργατικής τάξης με τη νεολαία μπορούν να ανατρέψουν την κυβερνητική πολιτική. Αυτός ο δρόμος είναι ξένος για τη σοσιαλφιλελεύθερη αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, της εθνικής συναίνεσης και της εκλογικής αναμονής.
Η φετινή διαδήλωση για την εξέγερση του Πολυτεχνείου μπορεί να γίνει σημείο τέτοιας «συνάντησης». Πριν 48 χρόνια, η εξέγερση φοιτητών και εργατών ήταν η αρχή του τέλους για τη δικτατορία των συνταγματαρχών. Ο μαζικός ανυποχώρητος αγώνας, η συνάντηση της νεολαίας και της λαϊκής-εργατικής πλειοψηφίας με την επαναστατική Αριστερά, χωρίς τις αυταπάτες των εθνικών συναινέσεων, κατάφερε το ακατόρθωτο: να ανατρέψει ένα σιδερόφρακτο στρατιωτικό καθεστώς και να ανοίξει το δρόμο για μία μακρά περίοδο όπου η ισχύς του εργατικού κινήματος επέβαλλε σημαντικές προοδευτικές κατακτήσεις. Αυτή η ριζοσπαστική και επαναστατική «παράδοση» συνεχίζει να προκαλεί την εξουσία και την κυβέρνηση της ΝΔ. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου όμως παραμένει ένα σημείο αναφοράς για τους αγώνες, για τη ριζοσπαστική-αντικαπιταλιστική Αριστερά και το μαζικό κίνημα. Και φέτος, είναι χρέος μας η ζωντανή διατήρηση της μνήμης της εξέγερσης δυναμώνοντας τους δικούς μας αγώνες σήμερα για ζωή και δικαιώματα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα.