αριστερά

Τα εκλογικά αποτελέσματα ήταν αρνητικά για την Αριστερά σε όλες τις εκδοχές της. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι όταν μέσα στις πλατιές εργατικές και λαϊκές μάζες δεν πνέει ο άνεμος της ελπίδας αλλά διαδίδεται η αίσθηση της ήττας, αυτό έχει αρνητικές συνέπειες για όλα τα ρεύματα και τις απόψεις που –έστω σε τελευταία ανάλυση– στηρίζονται στην κινητοποίηση και στη διαθεσιμότητα ενός ευρύτερου κόσμου.

Οι εκλογές ήταν για τη ΛΑΕ μια συντριπτική πολιτική ήττα. Όχι μόνο δεν κατόρθωσε να αντλήσει από τη δεξαμενή της αγανάκτησης απέναντι στον Τσίπρα, αλλά έχασε και μεγάλο μέρος της επιρροής που είχε στο ξεκίνημά της, το 2015: Πήρε 0,56% (από 2,86% το Σεπτέμβρη του ’15) και 31.180 ψήφους (από 155.242 ψήφους).

Η  τριπλή εκλογική αναμέτρηση του Μαΐου, αναμφίβολα αποτέλεσε ένα ισχυρό πλήγμα για τις δυνάμεις της Αριστεράς, ιδιαίτερα στο «κεντρικό» πεδίο των Ευρωεκλογών.

Στις αρχές του Μάη, οκτώ διανοούμενοι του «πατριωτικού χώρου» απηύθυναν στο Γραμματέα του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑΕ μια γραπτή πρόσκληση. Σύμφωνα με τον τίτλο της Iskra: «Αγωνιστές του δημοκρατικού πατριωτικού αντιμνημονιακού χώρου απευθύνουν έκκληση συμπόρευσης προς Λαφαζάνη».

Οι επερχόμενες ευρωεκλογές θα είναι μια σημαντική πολιτική μάχη στην Ευρώπη και στην Ελλάδα

Έ χοντας κάνει τον απολογισμό δράσεων το προηγούμενο διάστημα, την Κυριακή 17 Μάρτη πραγματοποιήθηκε η Συνέλευση των «Φίλων της Κομμούνας». Φυσικά το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στην εξέλιξη των δύο νέων ιδεών: «Λέσχη Ανάγνωσης» και «Ιστορίες Κινηματογράφου».

Ο Πολυχώρος Κομμούνα έχει αποδείξει ότι θέλει και μπορεί να φιλοξενεί μια μεγάλη γκάμα πολιτικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων (πολιτικές εκδηλώσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, θεατρικές παραστάσεις και προβολές ταινιών, γιορτές) και φιλοδοξεί να κάνει ακόμα περισσότερα, μένοντας σταθερά ανοιχτή σε κινηματικές και τοπικές συλλογικότητες, σε σωματεία, σε φοιτητικές και καλλιτεχνικές ομάδες και γενικότερα σε ομάδες ή συλλογικότητες που θέλουν να πραγματοποιήσουν συναντήσεις ή εκδηλώσεις.

Η  Εργατική Αριστερά έκλεισε 18 χρόνια κυκλοφορίας και το Σάββατο 16 Φλεβάρη το γιόρτασε με πλήθος φίλων της στον πολυχώρο Κομμούνα.

Κ αμιά συζήτηση για τις προοπτικές της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Ελλάδα, μετά την «κωλοτούμπα» της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, δεν μπορεί να προχωρήσει σοβαρά αν δεν συνυπολογίσει την εξέλιξη της γραμμής και της τακτικής του ΚΚΕ.

Μ η βρίσκοντας κάποιον καλύτερο τρόπο να «ανοίξουμε» αυτό το άρθρο, θα το κάνουμε με την «κατακλείδα»: Η εφημερίδα «Εργατική Αριστερά» προχωρά σε καμπάνια εγγραφής συνδρομητών, για την οικονομική της ενίσχυση.

Ό πως παλιότερα έχει γράψει –και σωστά– ο Μ. Μαΐλης, η ιστορία για τους κομουνιστές δεν είναι ένα γενικό «ανασκάλεμα» των στοιχείων και των πληροφοριών για τα γεγονότα του παρελθόντος, είναι η προσπάθεια άντλησης γνώσης μέσα από τη συζήτηση για το παρελθόν, με την προσοχή στραμμένη στα προβλήματα και τους αγώνες του σήμερα.

Στη συζήτηση μετά τη ΔΕΘ

Είναι γνωστό ότι η εφαρμοσμένη, συγκεκριμένη πολιτική είναι πολύ πιο δύσκολη από τη γενική ιδεολογική προπαγάνδα.

Σ τις 22 και 23 Ιούνη συμμετείχαμε στο φεστιβάλ της ΛΑΕ, UNITY, μαζί με πολύ κόσμο που έδειξε ενδιαφέρον για τον συμμαχικό σχηματισμό της Αριστεράς.

Την Παρασκευή 22 και το Σάββατο 23 Ιούνη θα πραγματοποιηθεί το Δεύτερο Φεστιβάλ Unity από τις δυνάμεις της ΛΑΕ, στη Γεωπονική Σχολή, με κεντρικό σύνθημα «Αντίσταση για την ανατροπή».

Είναι ώρα να μετρήσει ο καθένας τη σημασία των επιλογών του, να δει (και να αποδεχθεί…) το πού οδηγούν στην τελική τους κατάληξη, να αναλάβει το κάθε «επιτελείο» την ευθύνη που του αναλογεί, ώστε όλοι να κριθούν (κριθούμε) από το πού οδηγούν (οδηγούμε) τα πράγματα…

1. Γιατί είμαστε μαρξιστές;

Σε μια γεμάτη αίθουσα, με κόσμο που ήρθε να ακούσει και να συζητήσει για τον Μάη του ’68, ξεκίνησε το Σαββατοκύριακο 5-6 Μαΐου η σειρά εκδηλώσεων για τα 50 χρόνια από τον Μάη του ’68 στον πολυχώρο του Ινστιτούτου Κομμούνα.

Φέτος ολοκληρώνονται 50 χρόνια από το Μάη του ΄68, μια εξέγερση με παγκόσμια εμβέλεια η οποία κατέρριψε τους μύθους και τις εκτιμήσεις μιας αέναης, καπιταλιστικής ανάπτυξης προς όφελος «όλων», συνταράσσοντας το κοινωνικό και πολιτικό σκηνικό της εποχής.

Η 4η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πραγματοποιηθεί στις 21 και 22 του Απρίλη.

(ολόκληρα τα κείμενα στο Rproject.gr)

Συνέντευξη με τον Χρήστο Τουλιάτο, μέλος της ΠΓ της ΛΑΕ και της ΑΡΑΝ

1.Η περίοδος που ανοίγεται μπροστά μας καθορίζεται από τις αβεβαιότητες και τις αστάθειες που προκαλεί η παράταση της διεθνούς κρίσης του καπιταλισμού.

Την έκδοση των 400 φύλλων της γιόρτασε η «Εργατική Αριστερά» στον Πολυχώρο Κομμούνα το Σάββατο 10/2. Οι συντελεστές και οι φίλοι της εφημερίδας γιόρτασαν με πολύ όμορφες μουσικές και εκθέσεις αλλά και πολύ καλό φαγητό και ποτό.

Σε σχέση με τις τελευταίες εξελίξεις στα Βαλκάνια, το Κόκκινο Δίκτυο και η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά υπογραμμίζουν τα εξής.

Το Levica (Αριστερά) είναι ένας σχετικός νέος σχηματισμός της ριζοσπαστικής Αριστεράς στη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Συγκεντρώνοντας διάφορες δυνάμεις, κέρδισε 1% στις τελευταίες εκλογές, κι αποτέλεσε την πρώτη στοιχειωδώς ορατή εμφάνιση της Αριστεράς στον πολιτικό χάρτη της γειτονικής χώρας. Δημοσιεύουμε τμήμα ανοιχτής επιστολής που έγραψαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ (ολόκληρη στο Rproject.gr), που υπενθυμίζει τι θα προσδοκούσε ο γειτονικός λαός από μια πραγματικά αριστερή-αντιιμπεριαλιστική-διεθνιστική πολιτική.

Το Μακεδονικό ζήτημα είναι πλέον σαφές ότι παίζει κεντρικό ρόλο στην πολιτική αντιπαράθεση. Εξελίσσεται ένα πολιτικό παιχνίδι που, αν μείνει αναπάντητο, μπορεί να προκαλέσει αρνητικές μετατοπίσεις προς τα δεξιά στο κοινωνικό και πολιτικό «εκκρεμές».

Στο προηγούμενο φύλλο της «Εργατικής Αριστεράς» συμπληρώσαμε 400 φύλλα και 17 χρόνια συνεχούς έκδοσης, με παρουσία σε εκατοντάδες πολιτικές μάχες. Μια πυκνή διαδρομή γεμάτη όμορφες αλλά και απαιτητικές στιγμές.

Οι τρεις σύντροφοι που υπογράφουμε τα σχετικά άρθρα για τα 400 φύλλα της «Εργατικής Αριστεράς» ανήκουμε στις νεότερες γενιές αγωνιστών και αγωνιστριών, που εντάχθηκαν στο κίνημα και την οργανωμένη πάλη κατά την περίοδο που άνοιγε στις αρχές του 2000 με την αμφισβήτηση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και έπειτα.

Η «Εργατική Αριστερά» έφτασε τα 400 φύλλα και για κάποιους από μας που τη γνωρίσαμε από μαθητές σημαίνει πολλά. Στην εποχή του Ίντερνετ, της γρήγορης πληροφόρησης, της πρόχειρης είδησης και της περιφρόνησης του χαρτιού, η «Εργατική Αριστερά» αποτέλεσε ένα παραδοσιακό εργαλείο γνωριμίας με έναν νέο κόσμο. Τον κόσμο των κινημάτων, της ταξικής πάλης, του αντιρατσισμού και του διεθνισμού.